Drukowanie z metalu – proces przy użyciu metody DMLS

0 841

Moda na drukarki 3D wkroczyła na salony w 2013 roku. Prawdziwy boom przypadł na lata 2013-2015. Od tego momentu niemal każdy sklep z urządzeniami RTV i AGD posiada w swoim asortymencie choćby jedną drukarkę 3D. Na rynku istnieje mnóstwo różnych sprzętów, od najprostszych, typowo domowych modeli, po najbardziej profesjonalne urządzenia. Jednak istnieje jedna z odnóg przemysłu druku przestrzennego, który nigdy nie trafił do szerszej grupy odbiorców. Przyjrzyjmy się z bliska produkcji elementów metalowych na drukarce 3D.

Metody druku elementów metalowych

Na rynku drukarek 3D istnieje kilka różnych technologii służących do tworzenia wydruków z metalu. Większość z nich nie różni się od siebie znacząco. Mowa tu o metodach DMLS, SLM oraz Laser Cusing. W rzeczywistości to prawie identyczne technologie opatentowane przez różne podmioty. Jest to technologia selektywnego spiekania i przetapiania sproszkowanych metali za pomocą lasera, warstwa po warstwie, aż do powstania całego elementu. Odmienna metoda zastosowana została przez firmę Arcam AB., po raz pierwszy w 1993 roku. Mowa o EBM, czyli o spiekaniu za pomocą wiązki elektronów. Jednak jest to metoda mniej powszechna, choć znajduje szerokie zastosowanie w implantologii. Jest szybsza, ale mniej dokładna niż powszechniejsza DMLS.

Proces powstawania wydruku metodą DMLS

Z tego też powodu zajmiemy się tylko metodą DMLS (też SLM lub LC). Na początku w komorze maszyny rozprowadza się cienką warstwę metalu. Po podgrzaniu komory rozpoczyna się etap spiekania materiału. Drukarka, wyposażona w laser, wysyła wiązki światła, które podgrzewają cienką warstwę metalu powodując jego spiekanie. Następnie rozprowadza się kolejną warstwę proszku tworząc w ten sposób jeden większy spieczony element.

Po zakończeniu wydruku należy odczekać trochę czasu, dokładnie kontrolując powolny spadek temperatury w komorze urządzenia. Następnie odcina się metal od płyty i usuwa elementy podporowe. W ten sposób otrzymujemy produkt gotowy do dalszej obróbki.

Zastosowanie

Metoda DMLS stosowana jest w szeroko pojętym sektorze lotniczym (np. w produkcji wysokotemperaturowych części silników samolotów odrzutowych, tworzonych ze stopów niklu), medycznym (np. implanty medyczne i stomatologiczne) czy jubilerskim (wszelkiego rodzaju biżuteria). Ponadto jest wykorzystywana przy tworzeniu prototypów elementów metalowych.

Wady i zalety

Dzięki metodzie selektywnego spiekania i stapiania sproszkowanych metali oszczędza się przede wszystkim czas. Jest to rozwiązanie zdecydowanie szybsze niż odlewnictwo. Ścianki modeli są bardzo trwałe i odporne na uszkodzenia. Jest to technologia szybka i dokładna,
a dostępność materiałów zwiększa zastosowanie w przypadku produkcji krótkoseryjnej. Istnieją również wady metody DMLS. Geometria modelu jest zdecydowanie ograniczona, gdyż metoda ta wymaga użycia elementów podporowych. Istnieją również wyraźne problemy
z drukowaniem dużych powierzchni płaskich. Bez wątpienia wadą jest również cena urządzenia. Drukarki do druku z metalu są niezwykle drogie, ale przy tym dają mnóstwo nowych możliwości produkcyjnych.

Proces tworzenia elementów metalowych przy wykorzystaniu metody DMLS to przyszłość przemysłu metalowego. Z pewnością sama metoda może przynosić jeszcze większe korzyści, a jej zastosowanie może się rozszerzyć, niemniej już dziś można powiedzieć, że jest to wynalazek, który pchnął naprzód technologię przemysłową na świecie.

Tekst przy współpracy z 3d-up.pl.

Skomentuj artykuł

Twój adres email nie zostanie opublikowany